Przemoc w rodzinie

„Przemoc w rodzinie narusza podstawowe prawa człowieka, w tym prawo do życia i zdrowia oraz poszanowania godności osobistej, a władze publiczne mają obowiązek zapewnić wszystkim obywatelom równe traktowanie i poszanowanie ich praw i wolności” – z preambuły do Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie ( (Dz.U. z 2015 r. poz. 1390 j.t.).

Przemoc w rodzinie to zamierzone i wykorzystujące przewagę sił działanie przeciw członkowi rodziny, naruszające prawa i dobra osobiste, powodujące cierpienie i szkody. Przemoc w rodzinie charakteryzuje się tym, że:

Jest intencjonalna

Przemoc jest zamierzonym działaniem człowieka i ma na celu kontrolowanie i podporządkowanie ofiary.

Siły są nierównomierne

W relacji jedna ze stron ma przewagę nad drugą. Ofiara jest słabsza, a sprawca silniejszy.

Narusza prawa i dobra osobiste

Sprawca wykorzystuje przewagę siły, narusza podstawowe prawa ofiary (np. Prawo do nietykalności fizycznej, godności, szacunku itd.).

Powoduje cierpienie i ból

Sprawca naraża zdrowie i życie ofiary na poważne szkody. Doświadczanie bólu i cierpienia sprawia, że ofiara ma mniejszą zdolność do samoobrony.

Każda osoba, która jest świadkiem przemocy, słyszy zza ściany krzyki, płacz, wołanie o pomoc, powinna podjąć działania. Często ofiara przemocy jest zastraszona, wstydzi się oraz nie wierzy, że ktoś może jej pomóc. Przemoc domową cechuje złożoność problemu, którego często nie da się rozwiązać bez pomocy innych osób. Osoba doświadczająca przemocy potrzebuje wsparcia i pomocy ze strony różnych służb – pracowników socjalnych, lekarza, prawnika, policjanta, psychologa. Niekiedy potrzebne są te wszystkie osoby naraz. Dzięki podjęciu takich działań uniemożliwia się sprawcy kontynuowanie przemocy.

Przydatne linki