Bielska Starówka to teren o powierzchni ok.10 ha, położony w centrum miasta, stanowiący element układu urbanistycznego wpisanego do rejestru zabytków. Tworzą ją dwa zintegrowane obszary: "średniowieczne miasto" z szachownicowym układem z rynkiem pośrodku, obwiedziony linią fortyfikacji murowych oraz pierścień terenów bezpośrednio otaczających miasto lokacyjne.
Rynek okalają zabytkowe barokowo-klasycystyczne kamieniczki miejskie pochodzące z XVII, XVIII i XIX w. Istotny wpływ na obecny charakter zabudowy i zły stan techniczny Starówki miały dwa duże pożary miasta w 1659r. i w 1808r., pośpieszna i chaotyczna odbudowa oraz późniejsza degradacja substancji budowlanej wynikająca z niedostatecznej ilości przeprowadzanych remontów.
Od II połowy XIX w. Bielska Starówka powoli przestawała pełnić funkcję miejskiego centrum. Znajdując się przy głównym trakcie komunikacyjnym oraz przy wejściu na najatrakcyjniejszy ciąg handlowy w rzeczywistości pozostawała na uboczu życia miasta.
Starówka 1910r. Zespół zabudowy Bielskiej Starówki to obszar zajmujący 0,8 promila powierzchni całego miasta, na którym zlokalizowanych jest 118 budynków, z czego 71 znajduje się z rejestrze zabytków.
Charakterystyczna jest zróżnicowana struktura własnościowa: od skarbu państwa przez własność komunalną (ok. 52 % - stan na 2001 r.), wspólnotową i prywatną.
Zespół zabudowy fizycznie przetrwał ale do najważniejszych problemów tego obszaru miasta zaliczyć można: zły stan techniczny nieruchomości i przestrzeni publicznych, marginalizację ekonomiczną, zubożenie ludzi, przestępczość, fatalną sytuację mieszkaniową.
